مدل سازی مطلوبیت زیستگاه پایکا (Ochotona rufescens) با استفاده از روش تحلیل عاملی آشیان بوم شناختی در پارک ملی گلستان

ویژگی بوم ‌شناختی گونه ‌ها و تعیین مطلوبیت زیستگاه آن‌ ها، یکی از ارکان اصلی مدیریت و حفاظت گونه‌ های حیات‌ وحش محسوب می‌ گردد. در این مطالعه مطلوبیت زیستگاه پایکا (Ochotona rufescens) در پارک ملی گلستان مورد بررسی قرار گرفت. به‌ منظورمد‌ل‌ سازی مطلوبیت زیستگاه این گونه از روش تحلیل عاملی آشیان بوم ‌شناختی (ENFA) و نرم‌ افزار  بایومپر استفاده شد. لایه‌ های اطلاعاتی به‌کار برده شده به‌عنوان متغیرهای مؤثر بر حضور گونه شامل ارتفاع، شیب، جهت، شاخص پوشش گیاهی(NDVI)[1]، فاصله از چشمه‌ ها و رودخانه‌ بود. نتایج در سطح معنی‌ داری 95 درصد نشان داد که زیستگاه مطلوب این گونه به‌ طور میانگین در ارتفاع 1325متر از سطح دریا و در شیب‌های 21 درجه، جهت جنوبی، فواصل 2291 و 3054 متری از آبراهه و  چشمه‌ ها قرار دارد. نتایج حاصل از مدل‌ سازی مطلوبیت زیستگاه نشان داد که زیستگاه مطلوب پایکا در پارک ملی گلستان  عمدتاً در مناطق صخره‌ ای و کوهستانی با پوشش استپی است.پایکاها دارای آشیان بومشناختی میانه ‌ای هستند و به زیستگاه‌های حاشیه ‌ای تمایل بیش‌تری دارند. 1- Normalizel Difference Vegetation Index (NDVI)